ÖĞRENDİM
ÖGRENDİM
Yılların yorgunluğu çökmüş üzerime Büyüdüm galiba bende anne Bak günbe gün sana benziyorum Sende eleştirdiklerimin bugün En acımasız savunucusu oluyorum Galiba bende büyüdüm anne Her gülen yüzün dost olmayacağını Her verilen selamın karşılıksız olmadığını İnsanın insana hep insanca bakmadığını Öğrendim anne ,öğrendim bende Güller,menevşeler,sarı laleler, sümbüller Ah bu değilmiş yaşamak Her şeye tek renkle ,gözle bakmak Solarmış da günü gelince cennet bahçesi Vermeden durursak suyunu,gübresini İhanet varmış anne demedin sen bana Kara saplı hançer gibi yüreği kanatan Ömrünü tüketip geriye hızlı saydıran Yüzündeki çizgileri daha ağırlaştıran Saçlarını bulutlarla eş tutan Yalan varmış be annem yalan Duydun mu, içini paramparça yapan Yaşadığını,yaşayacağını hükümsüz kılan Yalnızlığı kapına yoldaş yapan Yılandan,çıyandan beter yalan Hiçbişeyi hor görmemek gerekmiş annem Küçük bir közün buzdağının sonu Bir damla yağmurun bereketin başı En büyük yangının kıvılcımla harlandığını Öğrendim annem öğrendim bende Ter dökülerek verilen emeğin mutluluk Mutlulukla çarpan yüreğin sevgi Sevgiyle yaşanan ömrün insanlık İnsanlığınsa en büyük erdem olduğunu Öğrendim annem öğrendim bende Şükran AY 25/05/2008 |
Ah bu değilmiş yaşamak
Her şeye tek renkle ,gözle bakmak
Solarmış da günü gelince cennet bahçesi
Vermeden durursak suyunu,gübresini
şirinde öğreten
büyüten şaire
selamlar olsun
kutlarım