ÇOCUKÇA GÜLÜYORSUNKapımı kapatmışım, uykuya dalacağım. Beklenmedik bir anda, yavaşça geliyorsun. Öyle cana yakınsın, el atsam tutacağım. Şaşkın bakışlarıma çocukça gülüyorsun. Görünce nazlanırsın; işin, gücün rol yapmak. Küs gibi davranırsın, mümkün değil anlamak. Mutlu mu eder seni, böyle oyun oynamak? Çatılan kaşlarıma çocukça gülüyorsun. Bir elinde kağıdın, bir elinde kalemin. Sanki hesabın tutar şu koskoca alemin. Yüzünde izi olmaz; manasız bir elemin. Yersiz telaşlarıma çocukça gülüyorsun. Salınışın edalı, hem de çok narincesin. Bazı zaman duygulu, çoğu zaman incesin. Mahcup olduğun zaman, en güzel halindesin. Durgun duruşlarıma çocukça gülüyorsun. Sen ömrü hayatında hiç acı çekmedin mi? Bir şeylere üzülüp, gözyaşı dökmedin mi? Bazısına kırılıp, boynunu bükmedin mi? Ufka dalışlarıma çocukça gülüyorsun. Nasıl dayanılır ki; bu naza, bu edaya Hiç alışkın değilim, hüzünlü bir vedaya. Korkarım nazar değer, böyle temiz sevdaya. Akan göz yaşlarıma çocukça gülüyorsun. Sabri Koca |
Kalemin susmasın
______________________________Selamlar