tanrının bir alfabesi yok
elleri olmadığı gibi
o yüzden ki
herkes kendi kitabını yazıyor
kendi var olma şekliyle
kutsal karbondan imal edilmiş
bir maymunun
şahane kalemiyle değişti yeryüzü
beynime çivi çakan yanılsamalar
gökyüzümü kızıla boyuyor
kuş tüyü yataklardan
şehzade kabuslarıyla uyanıyorum
zemzem suyunu
şarap niyetine içen bir imamla
şarap içen bir papazın arasında duran
mikron büyüklüğündeki farka kuruluyor
bütün bohem şehirler
ıssız ada düşünden midir ne
bu çağda erkekler
sakalın arkasına gizleniyor
kuşkunun peşinde gidemiyor
korkusuna yenik düşen insan
dişiler kısırlığın zincirinde
gülüşüne zincirler vuruyor
memelerinden korkarak
yaşamın ölümü koynunda gezdirmesi boşuna mı
beni zehirleyen sözcükleri icat eden
tüm insanları seviyorum

02:07
30/05/2018
ali rıfat arku
istanbul