HİÇ'LİK ÇAĞI
Hiç’lik çağına eriştik
Heyecanımız öldü, hezeyanımız hortladı Ne peygamberi var, ne kitabı ne amentüsü Duymayan kulak, görmeyen göz; İflas etmiş akıl ve aşktan uzak yürek... Zor’a eriştik, inandık, çıkışı yok. Herkes yabancı, kitaplar dilsiz, suskun, Şarkılar yabancı, masalcı, hikâyeci... Deniz, istiridyelerini korumaktan aciz; Güneş, dünyayı aydınlatmaktan. Yağmadı yağmur, kalbimiz kurak, Buzlarımız ısınıyor, eriyor bizi tüketmek için... (Osman Savun, 20/05/2014) |