Çalan kemanda
Akar durur boz bulanık sularda
Özlemi kalmış gelmeyen ilkbaharda Bıkmış hayatın ona ettiği nazda Mutluluk değil yükselir hüzünün bazında Özlediklerinin müziği çalar İçli içli dinlediği çalan kemanda Kerpiçten kalın duvar örmüş Üstünü tel örgüyle çevirmiş Dost dedikleri beş parmağı geçmez Canını yakanlarla arasına Büyük mesafeler koymuş Kırıla kırıla çoğu insanda uzak durmuş Ellinde kalem şiir yazar Hicrani hicaz makamda Çektikleri akılda tutulmaz Oldukça yüksek rakamda Hepsi saklı o suskunluğun ardında Yormuş onu yediği vurgunlar |
Kutlarım güzel şiirinizi. Selam ve saygılar