ağlamayan çocuk...
uykum kaplıyor sensizligi
dayanılması zor geldigi yerde kırılıyor bedenin sabrı saklama artık çürüyor kalbim satırlarımın arasında aldıgım her derin nefes son olacakmı diye endiseyle beklerken endişe ettigim son gidisinle olacakmıs simdi gecenin üçünde karsılıksız cıkarken umutlarım gelmeyisinin anlamını tesaduflere yukluyorum arayıp sormayıslarını kadere havale ederken ve biterken bu birliktelik gormezden gelmek yetmiyormus ustesinden gelmeye içini cekip sustugun ilk andan beri yazgısından kacamayan bir fani gibi kabullenip yenilgiyi susmam gerekirdi avazım cıktıgı kadar bagırdıgıma bakma baska bir bedende hayat buluyorken sen içki şişelerine gomulen benim aklımdı bir turlu seni cıkartamayıp icinden üstüne kilitler vurdugum sıgınıp yorgunlugunun golgesine al beni diye yalvardıgım koynuna almadıgın zaman bir cocuk gibi agladıgım salya sumuk yuzum gozum ıpıslak her agladıgında istedigi yerine getirlmeyen cocuklardandım ben belki de bu yuzden uzun bir sure once aglamaktan vazgecen... |
Ne kadar içsek de olmuyor çare
Kendimi kandırdım anla be saki.
Her nefes, saniye beklenen yâre
Çağırsam, bilirim gelmez be saki.
SAYGILARLA