Sardunya Senfonisi
Hilalın alaca bir vaktinde
solmuş yaban gülleri gecenin en görkemli saatinde yüreklerde keder dillerde isyan Yağmurlu bir gecede rüzgar ağlayan mazi mazinin melodisi çınlar gönlülerde eski yara gibi Karanlıklara bürünmüş loş parlayan yıldızlar uzaklara sürgün gözler gibi Mor üzüm bahçeleri içinde kadeh, kadeh boğulur ıssız yalnızlıklar Mehtap ağlar sessizce usul usul damla, damla düşerken kavak ağaçları üstüne Puslu sema eflatuna çalarken bir karanlık sis kuşatır mavi denizi gam çökerken nemli gözlere Martılar gecenin heder bağrında gümüşe çalan yıldızlar gibi savurulurken semaya Eski bir rüzgar deniz gibi tuz kokan sardunyalara ağıt yakarken baygın, baygın keder içinde bu kent bile ağlar halimize… Suskun// |