Müptela...
aşka müptela olunca insan
dert hanesine okur meydan olsa da her gecesi dolu dolu zindan arar onu hep gölgelerde hep gölgelerinde gündüze inat, her an onunla karşılaşma umuduyla inan, sevdaya müptela olunca yürek neylesin kalp hem sever hem atar ölesiye dek, fark etmez gün ay sene yaz kış bahar yağmur çamur kar, son an dahi mucizeye varmak için bekler bekler bekler hala bekler, gönüle müptela olunca ruh yaşar yaşatır içinde an ve an, güzellikle ilgili ne varsa aşka dair sevdaya dair, vuslat bir özlem hicran bin acı, olsun bir kere doğuyor insan madem geldik madem gideceğiz, o zaman neyimize bizim hala yas hala matem varken gülmek varken sevinmek var iken sevmek var iken sevilmek var iken biz olmaktan da çok daha öte... * Berlin,10.05.2018 * Talat Özgen |