Gece oniki olunca
Gece oniki olunca
Hüzün yüklü vagonlar Bana doğru yola çıkar Kilo metreler ötesinde Duyarım ayak seslerini Demir rayların sesinde Sızarlar kapının anahtar Deliğinin içinde odaya Kanar kabuk tutmuş yaralar Kovsanda gitmez geçmiş Hep hatırlatır kendini Kendine yer bulur mısralarda Bir elimde kalem Diğerinde demli çay Arada bir dal sigara Bazen yorulur şiir yazan ellerim Yazmaya verir ara Böyle varırım sabaha İçimde sakladıklarımı Ömür yetmez yazmaya Beyaz düşlerim dönmüş siyaha Hiç yeşile dönmedi Bu gönlümdeki manzara Arkadaşım yağmur yüklü bulutlara |
Kalemin keskin olsun...
............................................. Saygı ve selamlar..