Yorgun düşler sokağında
Yorgun düşler sokağında
Kurumuş ağaç yaprakları Rüzgar onları koparıyor Tek tek dalarında Sokağın resmi oluyorlar Bakan gözlerimin aynasında Sessiz ve kimsesiz Suskunluk melodisi gibi Çınlayıp duruyor kulağımda Işıklarıda solgun yanıyor Köşe başları karanlık Pusuya yatmış yalnızlık Gittikçe ağırlaşan adımlar Mecalsiz ağıran dizler Taşıyamaz olur bedeni Olduğu yere çöker Hayalli ağlar gözlerinde Kalır umudun uzağında Saatler durmuş sanki Bakışlar akrebinde yelkovanında Şafağa çok var Tek arkadaşım rüzgar Oda üşüten cinsinden Kalmışım hüzünün rıhtımında |
Kalemin susmasın
_________________Selamlar