düşerim aklına
mesela bir sabah pencereyi araladığında
içeri giren ılık bir yelin kanadında
yatağının baş ucunda duran çiçeğin yaprağına konar
sessiz ve habersizce izlerim seni...

düşerim arkana yakar güneşinin
ters vurduğu zamanlar
o ay parçası yüzüne...

okumayı yeni söken çocuklar gibi
yazarım bir çiviyle taşın üstüne bütün cehaletimi
satır satır
hece hece
harf harf...

beni atalarımın ataları bilgisiz bilirlerdi
bildiklerinden daha bilgisizdim bilmiyorlardı
aldırış etmem
hiç şiir yazarken görmedim onları...

eşsiz zamanlarında yanında
ruhun dahi duymazken
kulağının arkasına dökülen saçına değen bir ses
seni usul usul uyutur zamanında
ölümü beslerken umut
umudu beklerken ölüm
uğrunda feda olan binlerce ben
bir ben mutlaka değer can bulur sukut
evleri yıkık mabedleri talan inançsız güvercinler
görmezden gelir körler o gün ışıklarını
batarım iki dağın arasından
duyumsuz bir renk ile
doyumsuz gecelerine
sağırlar duymazdan gelir
işte o zaman bir resim çizerim
battığım yerden kalkıp bir ağaç
itaatsizliğimi yüzük parmağından çıkarıp
geleceği yakan bir kartopu üzerinde
yuvarlanarak
düşerim aklına çıktığım yerden...

can-i