duymuyor çölde iz duymuyor deniz
köşe bucak kaçıp saklanırken biz
aşıyor haddini sınırda haller
takılırken ruha türlü sualler
ufka yapıştırılmış rota dengesiz...

biri tutsun şu akrep şu yelkovanı
durdursun gemiyi yaksın limanı
biri duysun artık kurtarsın bizi
bir avcı gönderin vursun zamanı
bir sancı gönderin kırsın şu anı...

ölüm ile ölümsüzlük arasında uzanmış
küs rengi bir avuç toprağım
ağlasam tıpır tıpır taş düşecek yerlere
yuvalanmış yokluğumdan ırağım
bir mermer taşında mahşer ile tuzlanmış...

anlatamıyorum
bin dil verin bana bin lisan
bir sigara ve binlerce küs insan
anlatamıyorum diyorum kesin dilimi
yerine taş koyun durmuyor bu kan...

parmak uçlarımda duyuyorum
kirpiklerimden göz altlarıma akan lav ile
yeryüzümü eriten bir çığlık oluyorum
bir avuç toprak koyun yerime
bunca sıcağımın o izli yatağında
buz oluyorum...

can-i