SUS/ADIMkırkikindi yağmurlarından sonra düşmüşüm toprağına anne aynı havayı soluyup aynı suyu içmişiz aylarca ilk adımlarıma sinen gülüşünmüş beni hala ayakta tutan sihir senle başlamış bende insanlık tarihi sen aklımın ellerine tutuşturduğundan beri cıs şemsiyesi hep yanımda dolaşıyorum anne umut saksıya diktiğin çiçekmiş toprak kokulu ellerinin saçlarımda dolaşmasıymış sevda dediğin anne korkusuz ve şüphesiz bir tene sarılabilme özgürlüğüymüş annem canımın içi hiç bir enerji kaynağının ısıtamayacağı küçücük elleri avucuna alıp bir nefesle sıcacık eden kadın tanrının var etme kudretini gülüşüyle taçlandıran varlık anne anne sesini özledim telefonun çalmıyor artık... 02:27 30/04/2018 ali rıfat arku istanbul |
şiirin özünü
kelimeler kifayetsiz kalıyor
teşekkür ederim
böyle güzel bir sunuyu
biz şiir severler le paylaştığın için