Damla damla göl oldun
Damla damla göl oldun
En sonunda deniz kadar büyüdün Dalgaların gönül duvarıma vurdu Varlığın sarmaşık gibi Her yanımı sardı Yada taşı saran yosun misali Aklımın her köşesinde O güzel hayallin canlanır Ne yana baksam karşımda Seni görür oldum Aldığım nefes gibi Ciğerlerime dolan oksijen oldun Gözlerimin aynasında resmin kulağımda sesin yankılanır Yokluğun hasret dağları Sıra sıra dizilmiş Sana gelen yollarıma Bu seni sevmeme engel değil Belki bir gün Sana esen rüzgar eser Denk gelirsem ona tutunur Sana doğru gelirim Şimdilik uzaktan sana sesleniyorum Kimbilir belki uzaklar yakın olur |