Özlem Şarhoşuyum
gül kokardı tenin
hani bahar ertesi sabahları olurya, hayatımı sarardı bir esrar gibi sonra rengarenk olurdu her yan ve özlediğim olurdun renginle , kokunla … soramadım rengin nedir diye bekledim bir gülüşünü, göremedim yar, düşünü hasret kaldım ,sadece sana kokun ve rengin en güzel hayal olurdu bana … Denizi anımsardım yanında Rengin mavi ben ak kanatlı Arsız martı ve yaralı … Sonra sonra kaçtın karalara Kara bir şehrin anasına Ki ben uçarım derdim ardınca Geldim senin Ankara’na Asık yüzlü duvarlar olsa da Rengin vardı Beni büyüleyen kokun Aramadım denizi ve de maviyi Yaşadım ,uçtum Ta ki kanatlarım yaralandı da Düştüm toprağa O zaman senden Yaralarıma merhem kokundan Beni uçuran renginden… Uzak kaldım ya Meğerse her kanat çırpmam Takılırmış yüzsüz sokakların taş binalarına Bitap düşermişim kara şehrinde Uçamaz , sana varamaz Konamazmışım yanına O zaman yaralarımla anımsarım Hiç unutmadığım kokunu İşte hep senin gül kokardı tenin hani bahar ertesi sabahları olur ya, hayatımı sarardı bir esrar gibi sonra rengarenk olurdu her yan ve özlediğim olurdun renginle , kokunla sarhoş , arsız aşık gibi uçardım ....... .......... Çırak |
Duygularınızı coşkuyla bizimle paylaştığınız için teşekkürler...
Saygılarımla...