Yazmayanın...
Bak işte yepyeni, tertemiz bir sayfa.
Üzerine dökülen mürekkep kan rengi. Yazan elin yüreği can rengi. Yazmayanın... Dedim ki yaz beni. Dedim ya bizi yaz, bizi yarat en baştan. Tamir et ki kırıkları kesmesin Paramparça ettiğin yüreğimin, Dilime düğümlenen o saygıdan yoksun sözleri. Dedim de dedim. Dedim ha dedim. Amma şey söyledim de, Duymadın, konuş dedin. Yaz dedim. Yazmadın ya, Yazmayanın... Anamdan doğalı bugün, yirmi iki etti Etimden budumdan o umut kesti. Dedim yâr, Bu beni sevmedim baştan doğasım var. Doğur beni. Ikın haydi, Döküleyim mürekkebinden. Dert etme, sancılarını ben çektim. Suyum sendin, gelmedin. Şimdi sevdanın rahminde boğuluyorum. Öl diyorsan, tamam ulan. Yazmaman kâfi. Ama yine de, yazmayanın... . . . . -g.d. |