Hüznüm bile hüzünlü benim.
Kalbimin boşluğunda hüznüm.
Yenilmiş,ötelenmiş,saklanıyor. Gözlerimden silinmiyor,birtürlü; Umutsuzluğum dağların arkasında. Geçit vermiyor,eşkiyalar,dizi,dizi. Saçlarım ellerinin dokunuşuna hasret. Rüzgar uğramayan bu sokaklarda. Ayaklarımsa,başını alıp gitmek üzere, Savrulan yapraklar gibi çırıl çıplak. Oya ben tarifesiz biletler biriktirdim. Senin yüzüne yüz sürmek için bilsen. Biliyormusun*en uzakdaki,en yakınımdın sen! Gözlerimdeki yağmur,bakışım,ışığımdın. Denizleri görmeden bile,maviliklerini keşfettiğim, farklı bir dünyada;aynı gökyüzümdün. Resimlerini bile kıskanıyordum,soldurmuyordum. Yıllar yorarken beni,eylül geçerken penceremden. Kasımpatılarında boynu büküldü,bu sonbaharda. Benim fırtınalarımdan,benim sağnaklarımdan. Çamura saplandı elbiselerim,ellerim.. Seninse; ayakların silindi,bahçemden. Kokunu,sıcaklığınıda süpürdüm bu evden. Hüzünlerim,yeniden yaramı yanattı Özlemlerim taştı,sahile alabora oldum. Ömür fidanlarım söküldü,yüreğimden şimdi. Mevsim zehmeri gibi,vakitse akşam. Ömrüm hasretinden;hüznümse hüzünlerimden Soldu,viran oldum,sözverdin,sözünde durmadınya sen! |
ÇOK BEĞENDİM...
..........................................Saygı ve Selamlar..