Keskin bir klakson sesi, çalışan motor sesi,
Nefesleri kesiyor eksozların nefesi.

Yağan melal yağmuru, sallanan mendillere,
Ayrılıktan buketler uzatılmış ellere.

"Unutma ne olursun, gider gitmez hemen yaz."
Ayrılık ne acı şey, yaşarken gülen olmaz.

Gözler yağmur mevsimi, hüzünlü gülücükler,
Ayrılığı onaylar o ıslak öpücükler.

Binince otobüse gidecek her sevgili,
İsyan duygusu taşır ayrılığa, besbelli.

Son defa ellerini dokundurur camlara,
Bir uyuşukluk çöker onu yaşayanlara.

Bir ayrılık türküsü tutturur otobüsler,
Melal rengini alır tüm duygular ve hisler.

Dudakları kımıldar; "seni seviyorum" der.
Bedenler ayrı ama sarmalaşır yürekler.

Çanta ağırlıkları hissedilmez taşırken,
Başka alem yaşanır ayrılığı yaşarken.

Islak ıslak dürülür ayrılık mendilleri,
Garip bir iklim sarar geride gönülleri.