İNCİTME
Biter gün, gün biter kendi kanımca,
Ayı bir insanın yılları birdir, Hedefte iyilik, ezme karınca, Var ile yok insan, dünya kimindir. Az eyle öz eyle güzel söz eyle, İncitme ruhunu gülün tende ölüm var, Hayat ebedi mi ? Bilelim söyle, Ölmedi mi sanki, sahi Nemrutlar. Ahı alan hiç Üsküdar’ ı geçmez, Kar kalır mı zulüm? Kanar kendince, Aşılmaz görünür, kibri de bitmez, Ah der sonra eyvah! Kabre girince. Bir yolcuyuz işte, garip bir yolcu, Eni sonu yalan, koca bir yalan, Kimi bin bir telaş, kimi koşucu, Dünya der fısıldar, biraz oyalan. İrfan Yıldırım Çevik |