İNSAN VE SEVGİ
Hepsinde ayrı bir dert ayrı telaş,
Oradan oraya, gider insanlar. Rızkın peşindedir, derdi ekmek aş, Çalışa çalışa bir hal gün batar. Yeni bir gün bekler, yeni heyecan, Bilmem nasıl geçer yaşamak emek. Kimi sevgili kimi dertli her can, Her manada sevgiyi dermek gerek. Manayı anlayan sevgiyi bulur, Kaderin cilvesi sevinç hüzünler. İnsanı seven kalp, Rab’be ram olur, İçtedir ihmalsiz o sevgili der. Yaşamaktan gaye merhamet sevgi, Bakmalı aleme, o pencereden. Olan oluru bu nizamın dengi, Güller içinde gül der incitmeden. İnsan nisyan ile mamul karışık, Hayatın akışında dalar durur. Sakın ha olma sen buna alışık, Sevgiden uzaktır kibir ve gurur. İrfan Yıldırım Çevik |