MOR DAĞLAR KÎRPÎĞE GELÎR OTURUR
Încitme ruhunu inceden ince
Tutmaz dost sandığın zora düşünce Sırat köprüsü dar şol kıldan ince Kurtarmaz mal mülkün dara düşünce *** Şeyda bülbülleri şakrak öterken Güllerin dikeni cana yeterken Dostun acı sözü bağra batarken Yüreğin büzülür nar da pişince *** Nev bahar rüzgârı kokun getirir Bu hasret sineyi yiyip bitirir Mor dağlar kirpiğe gelir oturur Gözlerin kapağı nemden şişince *** Nazo’m yad ellerde yanıp ağlarken Kahreder kadere kara bağlarken Solar gülü açmaz özlem dağlarken Yüreğini yaban eller deşince... Nafize |
Kalemin susmasın
__________________________Selamlar