şafaklar gün sayarken ıslanan yağmurda
bir orman sessizliğinde irkildi yüreğim.
yitik bir şehir sakladım her an koynumda,
sordum cümleler denizine, ben kimim ve neyim?
***
ey güzelliğini ruhundan alan aziz insanlar
ihlas ve samimiyettedir, huzura açılan kapı
bedenine kıymet veren bu hallerden ne anlar?
inanın daha bu dünya’ da iken, yutmuştur hapı.
***
emanetiz bu dünya’da kalp kırmaya elbet değmez
kalbi siyah katmerlilere dikkat çekmekti maksadım
açıpta yarıp bakmadım lakin, yansıttığından neler belli
ah bu dünya bana göre değil, kalmadı tuzum ve tadım.
***
ben , artık karşılığı olmayan , ucuz bir sevda gibiyim
ve …her kes kendi cephesinden haklı ki , söyler sözünü
ıssız bir ormanda mıyım yoksa sahili olmayan bir denizde mi?
ritimsiz ve başıboş bir hayat içinde, hüzünlü kalbim gibiyim.
***
ey laftan anlamayan gönül...

hislerin de yaşamazsan, çarpar mı sanırsın?
her günüm taze çiçek gibi, heyecan duyar mı?
zaten yazılarımdan biliyorsun, beni iyi tanırsın
sevdiğimsin dediğimde; bu can sana, kıyar mı?
***
diyorum ki ;
kendi yüreğini ısıtamayacak kadar güzel düşünemeyenlere
şiir okusan ne olur ? şiir yazsan ne olur ?
bizden gizlenmiş bir Allah sesi var, lütfen kalbini iyi dinle.!
zindanlar dolu olabilir yusuflarla,ki; yine Allah’ın dediği olur...
***
yusuferdoğan