Şiirlerin kanatları
gidersen Nur’un ağlar anne
alev saçlarımda kurşun gözlerimde çıkar. ruhumda fışkıran sancılar var matem düşer avuçlarıma gülistanları hüzün sarar. gül koksa neye yarar? gülşenim gül olsa İçinde hâr yangınlar ne yürek ki felaketlerin eşiğinde kendimi unuttum bu günlerde yaşamak durmuş zaman durmuş nafile... doğarken ben kaç cenaze geldim hayata? kaç canım vardı ki kaçını yok saydım anne? gece saatler gözlerimde devrilir dünyadaki güller de ağlıyor kainat şafaklara kapanıyor anne... diyemediğim kimselerle büyüdüğüm o ev de harap, harabe ben o yürekle bendeyim anne. işlemek için dizelere hem hal olmanın marifetlerini ilmek ilmek dokumak için şiirlerin kanatlarına tutundum anne... |
Ama yine de her şeye rağmen şiirlerin kanatlarına tutunabilmek de çok güzel bir tanem.
Ya şiirler de olmasaydı...
Anne-baba şiirlerine yorum yazarken zorlanıyorum. Hep dediğim gibi kocaman bir yumru geliyor boğazıma oturuyor sonra yutkun yutkunabilirsen.
Yüreğin hep gülsün hayata dilerim ki
Sevgilerimle