SEN YALNIZCAhiç bir iz kalmasın istiyorken gözlerinden ağır, ağır işledin adını damarlarımın gergefine alışkın değildim gitmeye, sen arkamda kalırken her şeyi öğretmişti de bir bunu öğretmemişti annem İstanbul da dönmüştü bana sırtını gülmüyordu, parlamıyordu gözleri eskisi gibi ne bir derman sebepsiz yorgunluğuma ne de bir merhem kanayan yarama sen yalnızca... ağlatan sonlar yakışır bundan sonra bana ve kimsenin anlamadığı kara yazılar alnıma hiç bir şey değil, hiç kimse değil sen yalnızca… |