pazar
yine günlerden pazar
ve ben kendimdeyim bu sabah, hiç olmadığım kadar. evin duvarlarında kansız cansız yaralar. elimde, dün gecenin kırıklarını kapatacak biraz alçı var önce resmini vurmuşum duvara yere saçılmış tüm hatıralar. kendimdeyim bu sabah hiç olmadığım kadar. kafamın içinde yersiz/yönsüz tarifsiz kasırgalar dün çoktan devrilmiş günse yeni evrilmiş günlerden pazar... sokakta tekil kalabalıklara karşı, çoğul yalnızlıklar azınlıktalar. kimsesiz hissettim kendimi yine bu pazar. hiç hissetmediğim kadar stc |