SEN HİÇ ÖLDÜN MÜ?Vurulup kem sözden can çekişerek Yaşarken yine de sen hiç öldün mü? Bin bir acı ile tam pekişerek Ruh ile sine de sen hiç öldün mü? İnsanı tanıyıp kendimden kaçtım Utanıp her yere kabrimi açtım Kalleşliği görüp canımdan geçtim Dostun yerine de sen hiç öldün mü? Sırılsıklam kahra belenip yandım İki cümle söze inanıp kandım Her yüze güleni dost sanıp kandım Blöf yapana da sen hiç öldün mü? Derdimi yazmaya kalem yeter mi Can yerine canan kabre yatar mı İnsan olan insan adam satar mı Seni satana da sen hiç öldün mü? Yenildim vicdansız kulun huyuna Günahlar yıkıldı gönlüm dalına Vuslata kıvrılan Aşkın yoluna Tuzak kurana da sen hiç öldün mü? Yorgun’um dinmiyor bende acılar Sardı her yanı mı derin sancılar Ağlasın başımda ana bacılar Yürek sökene de sen hiç öldün mü? ____________yorgunkalem... |