ANSIZIN GELEN TELEFON

Gecenin tam ortasıydı
Geçmişi tozlu çekmeceye tıkmış
Hüznümle karşılıklı dertleşiyorduk
Sehpanın üzerinde
Büyükçe bir kül tablası,
boşaltılmamış
Ağzına kadar izmaritle dolu
Gelişigüzel söndürülmüş
Hatta bazıları için söndürme zahmetine bile girilmemiş
Her şey olması gerektiği gibiydi
Gönül yorgun, yürek harap
Normaldi işte her şey

Telefonum çaldı o arada
ismi cismi yok
Ama numara çok tanıdık
O aramıştı
O işte
Yıllardır adını zikretmediğim şahıs
Şaşırmamıştım
Bekliyordum
Birgün arayacağını biliyordum

Merhaba ile başladı konuşmaya
Ne zamandır aramak istiyordum ile devam etti
Duvarlara tosluyordu sesindeki mahçubiyeti
Sana anlatmam gereken şeyler var dedi
Aslında söyleyecekleri basitti anlamıştım
O söyleyemese bile içten içe
Seni özledim, seni çok özledim seni herkesten çok özledim
Seninle konuşmayı, seninle dertleşmeyi her şeyi özledim
Diyecekti
Sırf bunun için de aramıştı beni yıllar sonra
Utandı, çekindi ama biliyordum özlemişti
Ruhu bendeydi bedeni başka yerde
İşte en çok koyan da bu insana

Tabi ki dedim
Her zamanki nezaketimle
Sessizdik, karanlıktık
Bu hikayeye nasıl başlamıştık
Neden nasıl ayrılmıştık?
Ne çok unutmuşum meğer
Ona dair yaşanmışlığı

Sessizliği, sigarasını yakmak için çaktığı çakmak bozdu
Sigarasını içerken öksürüyordu
Eskidende öksürürdü
Ama bu defa ki daha acıydı
Belki de ölüyordu
Ve arkasında birilerini bırakmak istiyordu
Arkasından yas tutacak birilerini

Belliki söyleyecek önemli şeyleri vardı
Belki nasıhat
Belki de bir vasiyet
Ama yine olmadı
Cesaretini toplayamadı
Neyse dedi
Sen nasılsın
İç güveysinden hallice işte
Her şey çok güzel bu ara
Kafamı da öyle sayabiliriz
Arada bir de aklıma geliyorsun
Arada bir yani öyle her zaman değil
Sen nasılsın? dedim
Bu şehirde, bu şartlarda kötüyüm dedi
Beter ol derdim bundan bir kaç yıl önce olsa
Ama öyle hiçti ki yanımda
Neyse
yine de kıyamadım
Dök içini dedim ne olursa olsun

Bir rüya görmüş
Rüyada ben, yanımda bir yabancı
Gülerek anlatsada
Ağzından kaçıveriyordu yürek sızısı
Değişmemişti dedi
Sert rüzgarlar gibi esen sert bakışların
Tıpkı son gördüğüm gün gibi
Haklıydı sertti, semsertti
Çünkü beni parçalayıp gitmişti
Zor kendime gelmiştim ama gelmiştim

Telefonu kapatmadan son kez
Mutlumusun diye sordu
Mutluyum dedim
Yüzündeki gülümseme hiç eksik olmasın
Ben mutsuzum bari sen mutlu ol dedi
Bu hayatı sen seçtin
Böyle yaşamayı hayal kurmamayı sen seçtin
Diyemedim
Sadece merak etme dedim
Yolunda her şey
Ben Allah’a emanet
Sen yanındakine
Hoşçakal

Filiz Bahcıvan