BİLMİYOM
Yokluğun içimde bir sonsuz acı
Nasılım nerdeyim kimim bilmiyom Şaşmışım bu gönül nasıl dayanır Bu kadar acıyla nasıl ölmüyom Aşkın çiçeklenen acı içimde Acunu görürüm başka biçimde Sevinç buldum her acının içinde Acısız sevinçle mutlu olmuyom Ben bir garip kulum dertle doluyum Ben ki dört mevsimde çiçek dalıyım Sevenlerin kurbanıyım kuluyum Yıllar var ki bir seveni bulmuyom Aşkın yüreğimi söküp gidiyor İçime zehrini döküp gidiyor Nihat günden güne çöküp gidiyor Zerre zerre tükeniyom kalmıyom 06/74 |