Öyle duygu yüklüyüm ki; dokunsan ağlayacağım
Hissettiğim tüm acılarımda sana yönelir adresim
Kor üstüne kor bağladım alevden öte yanacağım
İçim eriyor yavaş yavaş tükenir sessizce nefesim

Nasıl bir uçurumsa bu, kaç kez boğuldum kendimle
Bir cümle aşk kelamına, bağlandım- ağladım gönlümle
Derler ki; yangın yerden çıkar, benim ki gönlümde demlenir
Rabbim; acım büyük olsa da ben onu beslerim sevgimle.

Gül yaprağını büyütürüm içimde, karalmasın bahtı diye
Bir dileme olmasaydı denk gelir miydi? gönlün kanatları
Var elbet bir kırılganlık bende, ne kadar yüzüm gülse de
Bir mapushane kurbanı gibiyim gönlüm saydırır şafakları

Elif nasıl sevmişse be’yi ve nasıl vurulmuşsa künhüne
Çileydi tüm yaşadıklarım ama hiç gocunmadım halime
Sessiz bir mukaveleydi gözler konuşuyordu derinden
Mecnun leylayı tanıyamadı bende gelemedim kendime

Hani ben akrebim ya , içelim istersen ağısını
İkimiz verirsek el ele, birlikte alırız acısını
Kalbin kalbimin belası, birde, o şehla bakışın var ya !
Ah ki; güneş sen de doğsun, sende söylesin şarkısını.
*
yusuferdoğan