Azap oluyordu ruhuma
Biraz özlem biraz acı sızıyor yüreğimden
Yanıldıklarımamı yanayım yanıltanlaramı bilemedim Her gelen biraz sağır biraz dilsizdi bana Hasta düşüyordu kalbim parçalara bölünüyor du durmadan Sevmesini bilmiyordu bu insanlar Bilselerdi dert olurlarmıydı yüreğime hiç Bir kuşun hassasiyetini taşıyordu oysaki kalbim En ufacık bir hayal kırıklığı bile azap oluyordu ruhuma Yelkenleri batırılmış okyanusta kalakalmış gibiyim şimdilerde Ne soluduğum hava nede umutlarım yetmiyordu tutunmalara Öyle bir sınavdıkı bu dünya bana öyle bir yaraydı ki Her acıda yine merhemi kendimde buluyordum Her acıda yine kendime merhem oluyordum Şiir-Edibe Toğaç |