Kalırsın nefessiz
Nasıl geçtiğini anlayamadığımız
Aylar ve yıllar, şimdi çok uzaktalar. Geriye dönüp baktığımızda Ne çok yormuştur Nasıl yıpratmıştır bizi Doğruyu söyler aynalar. Artık, Bakışlar manasız ve fersiz Tebessümler albenisiz renksiz Alı Gül’ü solmuş, buruşmuş yanaklar Ahh keşke yalan söylese vefasız aynalar. Kırlaşmış saçların, sarkmış gerdanın O narin ellerinde kara damarlar Nasıl da yakarlar yorgun yüreği Hele bir de göçmüşse sonsuza evinin direği. Artık sofran eksiktir ve sessiz Ellerin soğuk ve kimsesiz Issız geceler de Kalırsın nefessiz. Güler Elmalı |