Ulusal onur ve vatanı için,
Evlatlarını bile feda ederdi, yine etti bu millet...

Devran döndü bu kez iki binli yıllarda,
Hortum ve soygunun diz boyu bataklığında,
Bütün kanı zorbaca ve de yıllar boyunca,
İçimizdeki asalaklar ve de global ortaklarınca,
Vampirler gibi de namussuzca emilip;
Dahili bedhahların da üstün katkılarıyla,
Finansal ırzımıza da geçildikten sonra,
Emeryalistler amacına ha ulaştı, ha ulaşacak..

Dört asır sonra ise eski Musul’da,
Memed’im kahpece getirildi tuşa!
Ne olur, ağlama sen ve de hiç utanma,
Canına kurban olduğum, canım memed’im;

Geç değil hem de pek çok yakında,
Ata’mın emri ile yeniden bu millet,
El ele verip de ayağa kalktığında;
Dahili ya da harici hiç farketmeyecek,
Tıpkı Sakarya’da ve Dumlupınar’da Emperyalistlere en büyük dersi verdiğimiz,
Geçilmez olan tıpkı Çanakkale bayırlarında ki gibi;
Susturup kalleş ağızlarını
Açamamacasına bir daha,
Ve tıkıp da tüm soysuzları bok çuvallarına,
- Sevr’in lafını ediyorlar ya,- bu kez farz oldu;
Lozan’ı onlara bir kez daha imzalattırıp;
Bok çukurlarına gömeceğiz,
Tek tek ve birer birer yeniden hepsini…

O zaman ulusum ve benim güzel Askerim;
Sevgi ve onur çiçekleriyle dolu bir gelecek,
Yeniden yeşerecek yine bütün vatan sathında;
“Yurtta da sulh, cihanda da sulh.” diyerek,
Onurlu yaşayacak tabi ki Türkiyem,
Gururla, şerefle ve de ilelebet sonsuza dek...

19.Mayıs.2003