Donar, buzlanır insan
Yaşamın içine sıçtık, batırdık
Temizlemek için nazlanır insan. Öylece pislikte yattık, oturduk Kendi kokusundan sızlanır insan. Bu günü gün edip yarın düşünmez Sürtüp, bozduğunu sanır aşınmaz Gün gelir dünyada canlı yaşanmaz Eceline doğru hızlanır insan. Oğlun kızın var sa senden geriye Onlardan da birçok torun ürüye. Sor kendine durum gider nereye? Neden bu durumdan hazlanır insan? Benden sonra kimler gelir yerime? Gelse bile doğru varmaz erim’e. Her gün hızlanarak artar çürüme Çare diye boşa tuzlanır insan. Bin nasihatten bir musibet iyi! Müsibete düçar insanın soyu. Söz ile düzelmez kimsenin huyu Durmuşoğlum donar buzlanır insan. |
Siir aşk bahçesidir...
..................................... saygı ve selamlar.