Bir gün hastanede hasta yatıyordum. Vakit öğlen yemek vakti idi. Adamın biri bana yemek al yersin dedi. Aç olmadığım için almadım dedim. O adam da bana al yemeseniz götürür çöpe dökersin deyince işte böyle biir şiir yazmak zorunda kaldım. Umarım ben yanlış anlamışımdır.

Albayrağa rengini verdi şehitlerimiz.
Düşmanı yerden yere serdi şehitlerimiz.
Çok şükür Rahman’ına erdi şehitlerimiz.
Soruyorsun şimdi bu vatan kimin.
Bu vatan bizim gavurun dölü.

Peçenek, Oğuz, Kıpçak ve Tatar olduk.
Selçuklu, Osmanlı, Hun ile Macar olduk.
Bilek gücümüzle biz vatanı bulduk.
Soruyorsun şimdi bu memleket kimin.
Bu memleket bizim gavurun dölü.

Yiğitlik bulaşıcı eş, dost, dayı, amcaya.
Gonca çiçekler açmış, Viyana’dan Gence’ye.
Bilmem kaç asır geçmiş ta dicleden Tunca’ya.
Soruyorsun şimdi bu vatan kimin.
Bu vatan bizim gavurun dölü.

Kahraman bu vatanın evlatları kahraman.
Eğer bir kez kükrese ününde durmaz düşman.
Kilitli kapıları açtı bize Alparslan.
Soruyorsun şimdi bu memleket kimin.
Bu memleket bizim gavurun dölü.


Keykubat, Kılıçarslan, çınar oldu Gazi Osman.
İstanbul’un surlarına bayrak dikti Yiğit Hasan.
Yeniden bir şekil alıp, bize oldu kutsal vatan.
Soruyorsun şimdi bu vatan kimin.
Bu vatan bizim gavurun dölü.

Yavuz Selim Sina’yı baştan başa geçmişti.
Kanuni Viyana’ya eğitim, talim vermişti.
0 kahraman çağında şaha ilim kalkmıştı.
Soruyorsun şimdi bu memleket kimin.
Bu memleket bizim gavurun dölü.

Kurt, kuş, sular uyudu, düşmanlar uyumadı.
Düşman belliydi  ama hâin belli değildi.
Koskoca imparatorluk hiçte huzur bulmadı.
Soruyorsun şimdi bu vatan kimin.
Bu vatan bizim gavurun dölü.

Koca çınar devrildi, devrildi köklerinden.
Ağrı sızısı durmaz inler her bir yerinden.
O medeni yamyamlar vahşiydi birbirinden.
Soruyorsun şimdi bu memleket kimin.
Bu memleket bizim gavurun dölü.

Osmanlıyı böldüler, Cezayir,’den Mardin’e.
Küçücük Anadolu, kaldı çerez yerine.
Sorarım hâinlere ne geçti ellerine.
Soruyorsun şimdi bu vatan kimin.
Bu vatan bizim gavurun dölü.

Doğmuştu ufuklardan Mavi Güneş doğmuştu.
O kahraman doğmuştu ona eş doğmamıştı.
Bandırma vapurunda sanki deniz susmuştu.
Nice Türk evlatları düşmana kin kusmuştu.
Soruyorsun şimdi bu memleket kimin.
Bu memleket bizim gavurun dölü.

Anadolunun halkı bu vatanı kurtardı.
Bağrı yanan analar vatana şefkat sardı.
Türkiye Cumhuriyeti kongrelerle kuruldu.
Erzurum kongresinde yeni bir vatan oldu.
Soruyorsun şimdi bu vatan kimin.
Bu vatan bizim gavurun dölü.

Cumhuriyet kuruldu, kuruldu ilelebet.
Düşman yurda veremez, birdaha zulüm, zillet.
Sağcı, solcu, Mao’cu ediler şucu bucu.
Türk ve kürt kavgasının nereye uzansa ucu.
Soruyorsun şimdi bu memleket kimin.
Bu memleket bizim gavurun dölü.

Bölünmez,  bölünemez asla birdaha vatan.
Bizler gaflete düşsek razı olmaz ki yatan.
Rahmet ile anmalı o şehit yatanları.
Mahsun olmasın asla kutsaldır vatanları.
Soruyorsun şimdi bu vatan kimin.
Bu vatan bizim gavurun dölü.
17.03.2017 Muammer KARS