farkındaydım , bir şey yazmaya gerek yoktu dilinden anlayana.
harfler havada uçuştu, kelimeler lal oldu, gelemediler yan yana.
***
hasret, damlaları da ağlatır, çekilirmiş bir kenara
ve tek sen üzülme diye, göz yaşı dökermiş bahara…
***
pencereme arada bir, bir buse kondurur,
kaçışan damlalar ki; birbirine bakar durur
***
eşlik ederken içime, dışarının yağmuru
ay buluttan sıyrılmış, güneş kalbiyle duru.
***
eskimeyen sözler vardır yüreğinde solmayan çiçek
elbet güzel günler hatrına, beklediğin günler gelecek.
***
uzaklık; gönül gözüyle, mesafesiz soyut bir sırdır
yakınlık; hatırsız gönüllerde, sevgisiz bir kahırdır
***
hüzün ruhumu yansıtır şu yalancı dünyada
zaten, ben değil miyim, yaşıyorken rüyada
***
ne fark eder, gönlüm kırık içim hüzne boğulsa
yeter ki yolum doğru, yolum inançla yoğrulsa...
***
her şey sessiz derindeyse eğer, kendi içinde avunarak
gözünü toprağa dikermiş, dalından düşmek için yaprak.
***
merak etme tutarım ben, kendi dünyamda, kendi yasımı
pervanede vuslat için ziyaya, etrafında eylermiş ölüm dansını
***
bazen insan dökülürmüş içine belli etmezmiş kendine bile
bazen de içinde med cezir fırtınası asla getirmezmiş dile.
***
ben , önce benimle yaşamaya mahkum olan bir benim
ben, ruhumla öz benlik, bana baskı kurmasın bedenim.
***
başkaları beni nasıl görürse, ben o olduğuma inandım
oysa, kendimi kendi gözümle tanımam gereken bendim
***
kendimde miyim bilmiyorum kendime yolum düşecek mi?
belki de herkesten önce, kendimden vazgeçen ilk bendim.
***
içindeki sesi duymayanlar ne bilsin esen fırtınaları
kalbin özüne inemeyenler hissedemez asil duyguları
***
üzülme , ödünç aldım kelimelerini kurduğum cümlelere
şimdi hazırlanmak var, bezmi elestte söz verdiğin yere
***
(yusuferdoğan)