yine bir Mart ayı gecesi
ve yine O’nsuz geçen hüzünlü vakitler...

efkarım küf tutmuş aklıma firar
gönül desen zaten yerle yeksan
giryanım hislerime yorgunluk veriyor
tüy kadar hafif ve Kaf dağı kadar ağır
sanki bin katrelik sensizlik ah...

yine bir Mart ayı
ve takvime lanet okuduğum saatler...

sevdamın selası veriliyor
tenha bir camide
ve musalla taşında sensizlik örtüsüyle örülü
hayal yüklü tabut
omuzlara alınıyor ki dört cenahtan değil
tek yürekten
ağıt yakan düşlerim
sensizlik mezarlığında...

yine bir Mart ayı
ve sevmek denen saçmalığa inanış...

vakitsiz sevmelerin ızdırabına talip oldum
kan revan gülüşler refakatçi
gönül hastanesinde
sensizliğin serumunu taktılar kalbime
güya sen gelince iyi olacakmışım...

yine bir Mart ayı
ve sensizliğe alışmanın
unutmaktan beter olduğunu anlamak..

yazık!

SAMET AKÇAR