delikanlı hüzün“hüznün delikanlısı olur mu” dedim kendi kendime “olmaz elbette” dedikçe bir damla yaşı daha azat ettim kirpiğimden sessizce… yakınından kaçar oluyor bazen insan uzağının bazen de dünden kalma hiçliğini yaşıyor yarınına sigara yakarak en çok ta“bitti” denilen her şeye, yeniden başlamanın döngüsünde yoksullaşıyor umutları sallandırıldıkça aklın darağacındaki yargısız infazlar zindanlaşsa da esaretinin gölgesinde soruyor insan, insanlığa “alınlarımıza kazınan bereket aynı toprağın teri değil miydi, yıkanmamış mıydı denizlerimiz aynı yağmurların tuzu ile” diye masumiyet yazgısında daimi teslimiyet oldukça prematüre günahlar emzirildikçe diş geçirilmiş süt tepelerinde inançsızlığının habitatında kayıp ülkeler olacaktır elbet ve akrepleşen krallıklar kendi boğumlarından sokulacaktır neyse saat, insanı insanlıktan çok olmuş geçeli zaten birazdan kıyamet doğacak yaşamın battığı yerden ve birazdan ateş yeniden icat olacak sıratın kurulduğu köprüden… ilhanaşıcımartikibinonsekiz |