KOCA ŞEHİR YIKILDI
Koca şehir yıkıldı dökülürken göz yaşlarımın eşliğinde
Bir güz akşamı sızladı içim Senden arta kalan kabuk bağlamaz yaramla Beraber Arşın murçu deldi bir taraftan düşlerimin göğünü Kuşlar öldü semalarında Boynu bükük sensizliğimin rüyalarında Öykündük tüm şehrin haraplığını Kattım hıçkırıklarıma ağlayarak Gün oldum gece oldum Hicranın bam teline vurdukça çağladım Tüm dünyanın kederini çaldım gecelere İnim inim inleyerek duruldum Bir güz akşamı el ayak çektim hevesimde Kurban ettim mutluluk müjdelerimi Hüsran sonlara Her gece Boğaz’ı süzen melül gözlerimin Buğusunda hiç oldu anılar Geride bıraktığın hazin sonla vedalaştı Ürkek seslerim Arlandım Arafta kaldım Yitirdim aklımı ruhum imkansızla kavruldu Koca arşın zifrine heba ettim biz olmayı Sağır dilsiz kalarak duruldum Bir güz akşamı and içtim sevmemeye O akşamdan sonra Hep bir yanım eksik durur Bir yanım perişan NİLÜFER SARP 10.MART.2018 |