GÜN OLDU DEVRAN DÖNDÜ
Ne zorluklar yaşadık onca çileler çektik
Dik tutuk başımızı zamana umut ektik Küçüçüktük dünyayı hep masmavi çizerek Herkesi kardeş gibi sevip sayardık inan Güneşten şavk alıpta uzakları süzerek Ruhumuzu renklere zevkle boyardık inan Ufkun çizgisi dardı aldırmadık velakin Düşe kalka büyüdük kanadı her yanımız Zaman koşup giderken bildirmedik velakin Geçmişin deryasında ne çok yandı canımız Gün oldu devran döndü yaralı sinemizi Paslı bir mengenede parçalayınca felek Kevgire döndürerek yorgun sol yanımızı Koca ömrün sonunda yedirdi hep düvelek Dost vurdu sırtımızdan güldürdü ele güne Düşman daha vefalı görünce gerçekleri Mahkum eyledik canı sabır ile hep düne Susarak içimizde dürünce gerçekleri Kimi gün hüzün yundu kimi gün sade tasa Yarım kaldı rüyamız vuslata göz yumarken Bazen acı yalnızlık bazen kederden hisse Yolun sonu kargaşa umulmazı umarken Hayat denen kumarda yenildik ya ne yazık İçerdeki çocuğu hiç etti geçen zaman Ruhumuz mahşer yeri beden yorgun ve ezik Zar etti meşk huzuru şer ile biçen zaman NİLÜFER SARP. 27. ŞUBAT. 2018 ŞİİRİMİ GÜNE GETİREN SEÇKİ KURULUNA, BEĞENEN VE YORUM YAPAN ARKADAŞLARA TEŞEKKÜR EDERİM. |