Üzerime çöken gecenin yorgunluğunda,yine senin izin var
Nefes alacak zamanım yok,beynim bir deliyi oynarken
Yüreğim ise kimsesiz çocuklar gibi,
Dolanacak bir yürek,sığınacak bir liman arıyorum.

Bir "hoşçakal"a sığacak kadar küçük değildi sevgim,
Ve hiç hoş kalamadım,yaşayacak çok acılarım var daha.
Ben kahırlandıkça sevdam büyüyecek,
Sevdam büyüdükçe içimdeki ateş beni daha da yakacak

Gururumu ardından döktüğüm yaşlarla kaybettim,
Ben ki hiç bir yaraya aman vermezken
Senin kanattığın yüreğimi susturamıyorum
Çığlık oluyorum,
Ama senin boş kalbine çarpıp tekrar yüreğime,yarama dokunuyorum.

Sen beni artık anlayamazsın,
ben aşka bulandım.
Gülüşüne kapılıp,sözüne inandığım seni
Yüreğimin her hücresine kazıdım.
Sen ise beni bir boşluğa hapsedip,kilidini derin sulara attın.

Bırak kanasın,bırak yansın bu pervasız yüreğim
Minnet etmem tatlı bir gülüşüne,soluksuz kalayım.
"Benim bu hazin öykümü kara toprak alsın"
Şımdı hoş çakal’ların canı cehenneme
Al bu vedayı baş ucunda sakla!!

Mehtap