/ Burası kapı eşiği rüzgâr
acı eşiğimin deşildiği yer
bir aşkın idare lâmbası gibi
kısık ve titrek bir zamana ayarlı her şey./





Aklım portmantoda asılı
bir kaç farklı ceket...yanında arkadaş
yüzüm, aynaya bakıyor arada.
Lânet olsun!
acı ve keder giderek güzelleşiyor
giderek güzelleşiyoruz/ suratımın tam ortasında.




- Bilinç altımın havuzunda kirli sular yatıyor
-Bedenimi yıkayacak duruluk lazım
---------------Ama YOK--------




Ağzım da portmantoya asılı
bir kaşkol
komşu olmuş dilimdeki yaraya.
Dünya dersen,
degaje yakalı bir kazak kadar geniş duruyor askıda.
Ağzımın dar kenarlarında taş yığınları
dökemiyorum.
Dar
geniş
dar
geniş
boğuluyorum.
Öldürüyor beni;
bu karga bilgeliği
bu nemli hava
ve bu: Hashimoto Akira.




/Burası dünya beşiği rüzgâr
burası,
sallandıkça sıvası dökülmüş bir duvarın kalp harabiyetini yutar.



Unutma./