Gönülde fırtına, boranlar kopar.
Ne gören, ne bilen, ne soran olur.
Yürekte dertler, ızdırap yatar.
Ne dizler yürür, ne eller tutar.

Bulutlar göz yaşı, döker halime.
Çöller ateş atar, yanan kalbime.
Zincirler vuruldu, şirin dilime.
Konuşmaz diller, ne yüzüm güler.

Güller açmaz oldu, çiçekler solgun.
Hayata küskünüm, yüreğim dargın.
Meçhule bakıyor, gözlerim dalgın.
Ne arayan, nede soranım olur.

Bitkin bir halde gezer dururum.
Dünyada vefa yok. çok iyi bilirim.
Geceler dostumdur, gündüz ölürüm.
Yüreğim yorgun, umut yok artık.

Anlatsam anlayan bilen kalmadı.
Dost dediklerimse, halim sormadı.
En zor günümde, kimse gelmedi.
Ne haldeyim ancak Allahım bilir.

Ne desem bitmez, dertler derinde.
Çakıllar, dikenler engel yolumda.
Hesaplar hesapsız kalmaz sonunda.
Azrail sormadan, şu canın alır.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.