ÇARMIHTA CAN
Yanağı gamzelenir gülünce al al yanar,
Dudağında gonca gül açılır dil lâl olur… Abdal gönül aldanır aşkın sihrine kanar Baştan giden aklına belalı bir hâl olur Sevgilinin uğruna çarmıha gerilir can İşkence çeker gönül acısı yaman olur Yaralanır her yanı kesilir soluk bir an Azrail yoklar nabzı hayali canan olur Ey ustura ağızlı kılıçtan da keskin dil Acıtır bir dokunsa bu gönül viran olur Kapatırım gözümü, incitmez canımı bil Yârin elinden ölüm en güzel seyrân olur Hasretin pençesinde kıldan incedir gönül Düşürür dilden dile her hali ayan olur Yağmalar yokluğunu kanatlanıp ebabil Derinden bir ah çeker nefesi figan olur |