Ağlıyor kadın
Kadın okyanuslar ardında ki dalgaları sevdi.
Kadın şafakla kızıl kızıl doğan güneş’i sardı. Kadın günü geceye uzatan o sihirli ana,aşık. Kadın ruhuna ulaşmayı başaran adama esir. Sevmek neydi?Ya okyanuslardaki derin sevda. Kadın ağlıyor hissiz geçen gecelerinde kendine. Ürkek kirpiklerinden süzülürken nemler tek tek. Kadın ıslanan yastığıyla sırrına sarılır gizli gizli. Ağlıyor kadın, nefesine düğümlü düne bu güne. Ağlıyor yenik yüreğine doyamadığı töğbelerine. Bir türlü dik duramayı beceremeyen gururuna. Sevmek onun neyine.Ya sevilmek?Hani nerede? Aygülün Dizleri. |