Şehir
Şehirlerde’n, köylerde’n;
Öyle kırıldım ki çocuk; Ses tonum bin paramparçaydı; Sesi kırık dökük kelimelerim; sert rüzgarları andırıyorlardı; Kırmaya asla esmeyen, Ya da sert bir kış geçiyordu dilimin ucundan; Üşümekten; Cümlelerim kuruldukça; Tarihte kurulmuş ve yıkılmış bütün devletler; Yeniden kurulup ve yıkılıyor gibiydiler; O kadar kelimem ölüyordu; Boğazım hece cesetleriyle kokuyordu, Tamamlanmamış; Her savaşın sonunda, Maddeleri yeni savaşlardan oluşan her barış antlaşmasında; Sesim tarihe karışmak üzere çıkıp gidiyordu; Bilmem kaçıncı bir yalnızlığa... |
gözlerimle
haykırıyordum seni
mavi bildiğim tüm renklere
son nefesimi,canımı
teslim ediyordum
bir ülkeye teslim eder gibi,,,
barış imzalıyordum göklerle
gök kuşağını süslüyordum sevgilerle
sen bilmiyordun
bir devrimci gibi
büyüktü yaram
gülleri basıyordum
kanımın dinmesi için
yüreğime
görmedin
göremedin
içimde ki senin
büyüklüğünü,,,
harika şiirine çam sakızı çoban armağanı hediyemdir,,mutlu günler dilerim ,,,
HASAN ÇAPRAZ tarafından 3/7/2018 8:29:15 AM zamanında düzenlenmiştir.