YALNIZLIKhenüz güne doğmayan güneş gecede yıldızsız ay gibi başı dumanlı dağ kar kışta kalmış ayaz gibi sessiz akan bir nehir okyanusta yüzmek gibi demlenip de içilmemiş çay tek başına yenen aş gibi hem tatlı hem de acı sanki ruhun ilacı gibi sevmekten hiç bıkmamış sevilmemiş yar gibi yalnızlık... bazen buğulu gözlerdeki hüzün bazen dipsiz kuyuya salınan uzadıkça uzayan sicim gibi bazen de işlek caddelerin gecenin sessizliğinde kimsesiz kalmış şehrin yanan ışıkları gibi yaz mevsiminde sağanak yağan yağmur kışta bembeyaz açan boynu bükük güneşe hasret ölü kardelenler gibi yalnızlık... gökyüzünün kucaklayan maviliğinde denizin ferahlatan serinliğinde büyük dalgalar yaratmadan sessizce limana bir demir at keyiflice huzuru hisset gönlünce yalnızlık... sen gibi ben gibi yüreğimizin ta içinde ince bir sızı gibi AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 12.07.2014 |