"



ben senden öldükten sonra
bir daha yaşamadım
mezarım bile olmucak
yüzünü bile görmicem
kurtul can benden

<

bir daha aklına bile gelmicem
değişik bir tad alacak yüreğin
hiç kimse bilmicek
ne yerim olcak yanında nede beyaz bulutlar
bir gece solacak bir gündüz yaşamıcak

<

sacma sapan gülüşlerinde sabah doğacak
ilk bahar nefret edecek son bahar küşecek
imtikam yeminleri gövsünden setre aleme dalacak
utanacak sevgiler
yerde gıram bosluk elinde bir hicin koyu gri yalnızlığı


<

korkular bırakmıcak bir ciğ yarığı gövsümde yeserecek
her gün yaşamak icin kendince makamlar sececeksin
ölümün tadlı yüzüde zaten böyledir
yalnız kalacak ağrılarında gür bakır tepsizde acılar
kücük mutluluklar arayacaksın

<

en derin yangınlar sokağından pencerene dökülecek
bir yanın ağlarken diğer yanın düşünce kafesinden cıkacak
gökyüzünde zaman ayın kenarında yüreğin donacak
duygular beyaz ten yeli gibi her yazın doğacak
kirpiklerinde sayamadığın renkler olmucak

<

sefkatın ve merhatin deriklerine kazınacak
her gün yemin edeceksin
yüzünün her kıvrımında bir gülücük olsun diğe
zamanın mekanına dar gecek
sukutu dikip aşkı en temiz sonuna gömüleceksin

<

yavasca kanın cekilirken
yüreğin hep darmadağın ağırlıkları süzücek
bir yol ararken kaldırmda ıslak yalnızlarını toplucaksın
mavinin diğer renkleri soğuyacak aldırma sakın
görme ve bosver en derinlik kuyu sakınliğini anlama yorma aklının düş yankılarını


<

her gece bir damla sızı kendiliğinde düşecek
aladığın her nefes bir ertesi günü arayacak
kendi cennetinde doğacak kendi cehenneminde yanacaksın
bir kuş kanadı yaralı bir kedi geceyi bölecek
yağmurlar bu gece ışlıklarla gökyüzünü dövecek


<


kaldırımda üzgünler ve sokak yalnızları üsüdüğünde
bu kentin tüm duvarları ruhunda düşücek
ölüm gibi durgunluk zaman gibi düşünceler donacak
kalpte sızı suhurda insanlık son güne son ap aydınlıkta cıplak kalacak



>


-ölü
duygular ektim
-kırgın düsmüş
alacaklı mehtaba
-yıldızlar kırıldı


>

devrilen yokuşlar
ağaçtan düşen tek yaprak gibi
titreyen yıldızlar sönecek
mahluş kör talih yorgun omuzlardan
sirkilenek kayboloş duygunun ölümserinde

>

bir gün sende acını
özgürce yaşamadan sececeksin
kuru kalan bir yanın
sol nefes alan anhtarın
kırgın yoksul bir ağıt gibi

>

kör düğüm olacak
adımlarını sayacağım
kirpiklerinin her bir zerresi
damlaların ince burukluğunda düşecek
yerde bin kaç cansız duygu hüküm ise arsız


>


ölümdür yaşatılan
sevgi
umutlarının kör duvar yalnızlığında
acının
diğer anı saklandığı gölge ucuk hüçelerden

>

dar kyıdan gececiyim
öksürük tutmayan oksitlerden
dalgın baygın bir uyku halinde
birden sonum olacak
son nefes atışımda


>


ne
yaparsanız yapın
kaderini değiştiremezsiniz,
zamanı ise
durduramıyorsunuz...


∞