kıyam *zihnim, çekirgeler sürüsü kemirgenliği tenim sahralarımda kış uykusu siluetin sevabımda donmuş bir ülke güneş eridikçe yeşilinde gözlerimin gölgelerim süpürülüyor sokak sokak turuncu bir masalken yokluğun dudağımda aldığım her nefes ihanet oldu varlığıma yakamozlar kıyı kıyı vurdukça karaya mavinin bir tonu daha kısırlaştı pullarımda darlığına mahkumken nefesim solungacımda tuzdan, kimsesiz ömür oldu dilim sükutunda oysa, her aşk çıplaktır kendi ihanetine suçtur kapısında büyümek cennetin kıyamından başlanır emilmeye cehennem zebanileştikçe nü bir tabloda sürrealizm tanrılaşır kasıklardaki kurtlanmış devrimler zaman, kısır bir döngüde arsız geçiştir aklım ki, günahına soyulan bir elmanın iki yarısı senden öncesi sınırsızlığımda sınırken, sonrası hiçliğime koşar adım mülteci şimdi, mumyalayın artık sızan çocukluk düşlerimi zaman ki, başucumda için için ağlarken şakağım keşkelerime karıncalaşırken bir elimde kurşun bir elimde hoşça kal… ilhanaşıcışubatikibinonsekiz |
Sevgilerimle...