MEHMED'İ CENNETTEN O'NA BAKIYORDU
Kahpe bir kurşun uçuyordu havada
Kondu mehmed’imin şakağına Barut kokusu sardı dört bir yanı Kızıl kanı öptü toprağı. Tee...uzaklardan bir çığlık koptu Feryadıydı alyazmalının Mehmedim ...Mehmedim diyordu Mehmed’i cennetten ona bakıyordu. Bir anne haykırdı Dağlar taşlar yıkıldı Kurtlar kuşlar irkildi Kavruldu yüreği kor ateşlerde Hiç dinmedi acısı Dinmeyecekti. Annesi ağlıyordu Mehmed’i cennetten ona bakıyordu. Baba sustu, Baba düşüncelerde, Binlerce yumruk tıkandı boğazına Dizleri titredi Yoktu böyle bir acı Rabbine çoktan kavuşmuştu Onuru, gururu, başının tacı. Bir ah çıktı dilinden Yine sustu...yine sustu Mehmed’i cennetten ona bakıyordu. Köyde herkes ağladı Dalga dalga yayıldı köyün feryadı Yer ağladı, gök ağladı Bir çocuk yanaştı Tabutun ayak ucuna, O’da ağladı kırmızı kırmızı Sımsıkı sarıldı tabuta Mehmed babam diyebildi Mehmed’i cennetten ona bakıyordu. Bu topraklar ne çok mehmet kucakladı Doymadı doymadı mehmed kanı içmeye Bir mehmed öldü, Bin mehmet doğdu geceye Hain pusuda Pusuda kalleş. Eyy mehmedler ! Densede şehitler ölmez Ölüyorsunuz işte üçer beşer Bu ülkenin size borcu var Bu millet size minnettar. Hakkınızı helâl edin Helâl edin kahramanlar. Selma Akkaya |
Kalemin susmasın
_____________________________Selamlar