Öğret bana...
Ateşe dokunup yanmıyorsun,
Bir hayale kapılıp kanmıyorsun.
Sevip sevip aldanmıyor,
Maziyi asla anmıyorsun.
***
Öğret bana...
Ayazda kalıyor donmuyorsun.
Karda kışta solmuyorsun.
Asla pişman olmuyor,
Kimsenin hatırını sormuyorsun.
***
Düşünsene,
Bunca zulmüne rağmen,
Hala rahat uyuyorsun.
Düşünsene,
Aşk elinin altında ama,
Sen uzak duruyorsun.
Öğret bana ne olur,
Nasıl bu kadar güçlü oluyorsun.
***
Aklın mıdır başında olmayan.
Ya da vicdan mıdır sende kalmayan.
Hele söyle;
Kalbin midir beni içine almayan...
Yoksa ben miyim kalbine sığmayan.
Öğret bana ne olur,
Nasıl bunları hiç düşünmüyorsun.
İçinde kar yağarken,
Sen zerre kadar üşümüyorsun.
***
Ben seni anlamadım ki;
Hem gözlerin doluyor,
Hem ağlamıyorsun.
Hem için parçalanıyor,
Hem bağırmıyorsun.
Şifa ellerinde kullanmıyor,
Kanayan yaranı bile sarmıyorsun.
Öğret bana ne olur,
Bu şekilde nasıl yaşıyorsun.
Hala hayatta nasıl kalıyorsun.
Bunca derde dayanma gücünü,
Aşktan değilse kimden alıyorsun.

Celal BAHAR